Kızlarrr

Geçen gün tosunumla gezmelerdeydik. Üniversiteden arkadaşlarla buluştuk.7 sene önce okul bitip biryerlere dağıldığımızda hayat belirsizdi.. bizi nerelere sürükleyecekti kimbilir.. Şimdi hepimizin kucağında birer böcük, kimse rahat oturamadan , iki çift kelime edemeden buluştuk yine .. konuştuklarımızın yarısı bebek ağlamaları, ''hişşt pişşt ııh yok ona ellenmez'' demekle bölündü ve cümlelerin geri kalanı unutuldu gitti.. Ne eskilerden konuşabildik ne de masada beraber oturabildik.. masa kuruldu fakat herkez tek başına yedi, kolalar tatlılar yarım kaldı..
Konuşulabilen tek şey onca ortak konu varken yine bebekler oldu..