21 Mayıs 2008 günlerden Çarşamba artık doğum için son haftalardı ve git gide ağırlaştığımı hissediyordum. Gece sağa sola dönerken oğlum tabiri uygun ise lap lap yatağa vurularak sesler çıkarıyordu Haziranın 15 'inde hem babamızın doğum günü hemde babalar günü vardı ve ben doğumdan sonra bir müddet dışarı çıkamıyacaktım. Hazır o günde Şenol beyle randevumuz varken çarşıdan ben Muradıma , oğlumda babasına hediye almalıydı.
Randevumuz 19:00 civarındaydı 13:00 gibi çarşıya indim Muradıma oğlumla kol düğmesi, gömlek ve t - shirt aldık. Tabii böyle kısa yazdığıma bakmayın kaç saat dolaştım kolay beğenemiyorum babamız zaten çok zor beğenir.
Neyse Şenol beyin yanına gittik Nts ye girdim gayet sakinim her hangi birşey hissetmiyorum.Muayene için içeri aldı beni Şenol bey birde demezmi '' bebeğin kafası neredeyse gelmiş 6- 7 santim açılma var hiç mi birşey hissetmiyorsun? Birkaç sat sonra doğum olur.'' ''Nasıl yani ? Ben hiç bir şey hissetmiyorum sancı falan olması gerekmez mi Şenol bey? '' Allak bulak olmuştum. Eee benim daha en azından 1 haftam vardı. Çıktım Muradımın yanına gittim '' bir kaç saat sonra doğum yapacakmışım... '' Biliyorum oda tuhaf oldu canım kocam bana belli etmemeye çalışsada..
Tekrar Nst yalnız bu sefer çok ilginç karnımın uzayıp indiğini görüyordum. Bunlar kasılmalardı işte o zaman anladım doğum başladı ama hala sancı yok . Doğru hastahanaye oradan Muradımda çantamı almaya eve gitti. Sancımın olmadığındanmıdır nedir çok sakindim ve hiç birşey hissetmiyordum yolda annemi ve kayınvalidemi aradım gülerek doğumun başladığını söyledim önce inanmadılar. Kayınvalidemler Esk' den hemen yola çıkmışlar doğuma yetişemeselerde 1 saat sonrasına yetiştiler.
Doğumu epidural normal doğum yapmaya karar verdik . Her ne kadar sancım olmasada her halde sonunda olurdu. O gece ilk yanımda olanlar üniversiteden canım arkadaşım Derya oldu arkasından Hasan amca Ayhan yengemle yanımızdaydı. Artık doğuma gitme zamanı geldiğini söyledi Şenol bey giderken gayet rahattım şenol bey '' ıkın '' diyo '' eee ama bi şey hissetmiyorum ki ne zaman ıkınacağım'' diyorum. Gülerek doğuma girdim ağlayarak çıktım.Çok kolay oldu doğumum (herkeze epidural normal doğumu öneriyorum)oğlumu kucağıma verdikleri anı, hissettiklerimi herhalde sadece anneler anlar. Hele doğumhaneden çıkarken oğlumla , Muradımı gördüğüm o an şu anda bile gözlerim doluyor. Bir oğlumun doğumu , bir de Muradımın gözlerindeki yaşlarla yansıyan mutluluk o an herşeye değerdi.
Yatağıma geçerken gözlerim odadakiler kaydı. Herkezin gözleri dolmuş bize bakıyordu oğlumla bana canım amcam Muradıma nasıl sarılıp ağladı. Her şey bir yana bir eksiklik vardı yüreğimde annemdi bu tabloda eksik olan annem ve babam hep anlatır annem bana '' seni , ablanı , abini doğurdum saatlerce annem gelesiye kadar uyumadım ne zaman annem geldi o zaman uykuya daldım. '' Bende oğlumu izleyerek sabaha kadar uyumadım.
Dip not: Boynu bükükleri oynamışım resmen
