Tosunun anneyi vicdan azabından öldürdüğü anlar.

Yazamıyorum, yazamıyorum, blog her gün aklımda ama hergün bir tıklayıp çıkıyorum. Acaba tosunla iyi gitmeyen bir sürecimiz var şu günlerde olabilir mi? Yazmayayım diyorum ama yinede yazıyorum işte.. Oğlum ileride bu yazıları okuyacaksın ve '' anne sen benden yakınmaktan başka birşey yazmışsın buraya '' diyebilirsin.

Ama yok oğlum şu sıra şuç bende sen ilgi bekliyorsun, bense full dolmuş desarj olmayı bekler konumdayım arada sana deşarj oluyorum.

En çok ne zaman üzülüyorum biliyormusun;

Kabus görüp uyandığında:
_ Yangın çıkmıştı. İtfaiye aracı geldi. Ben düşüyodum.Sen yokdun. Sen yanımda olmadığın için ben düştüm. Yanımda olsaydın düşmezdim..
diyerek beni suçladığında..

O akşam seni kızarak uyutmuşum. Gecenin 2'si uyanıp yanına çağırdığında ve
_ Annem benim sen benim herşeyimsin. Sen olmasan ben ne yaparım.
dediğinde...

Hasta olduğumda baban rahatsız etmeni istemediğinde yanıma gelip:
_Anne tamam sen iyileş ben zaten sana sarılıp öpmeye gelmiştim. İyileşince yine gelirim.
dediğinde..

İyi sarıldığından emin olmadığında;
-Anne ben sana sarılıyorum ya, Öbür elimde poğaça var çünkü ondan sarılıyorum.
diye açıklama getirdiğinde.

Sarılırken yine( Yazı sarılma üzerine oldu neredeyse:)))
- Anne ben senin yavrumum ya içine giriyorumm..
dediğinde.

Yalnış yaptığımı farkedip senden özür dilediğimde;
T: Hiç benden özür dileme
A: Afedersin annecim.
T: Bana afedersin de deme
diye fırça çektiğinde..

Çok ama çok üzülüyorum Ama annem bende insanım bazen şu aşağıdaki durumda oluyorum. Yok herşeyi bırakıp çocuğunla uğraşacaksın diyaloglarıda çok mükemmel anneler için sanırım.Annem ben mükemmel bir anne değilim ama seni çok seven bir anneyim. Canımın içi...