28 Haziran 2011 Salı

kısa kısa gelişim yazısı 2

3 haftadır bakıcı teyzemizin oğlunun düğünü sebebiylen babanemizle beraberiz. 3 haftadır kendimi çocuksuz hallerimde buluyorum eve erken gelme telaşesi olmadan , kızlarla dilediğince vakit geçiren, yorgun olduğumda istediğim saatte uyuyayabilen bir pozisyonda olmak gerçekten güzelmiş ihtiyacım varmış.
Sadece son bir kaç gündür tosun sürekli benimle vakit geçirmek istiyor bir tek o bu durumdan rahatsız galiba. Bu ara onun için idol oldum sanırım. Benim her yaptığım doğru, babaneninkiler hep yalnış oluyor.
Durduk yere artık '' benim annem güzel annem..'' diye başlıyor ninniye. Artık ağlamıyor ben söylerken.Babaneyle aynı sözleri söylememize rağmen ,
-Hayır sen söyleme sen hep yalnış söylüyorsun diye kızıyor.
Ya da oyun oynarken, kitap okurken hep ben doğru yapıyorum babane yalnış.

Bazen ikimizin konuşmasına girince babanemiz,
- Sen konuşma,senin ifaden önemli değil, niye karışıyorsun diye haşlıyor kadıncağızı.
Bu ifade sözcüğünü nerden duyduysa artık.Bu durum tabii ben eve gelince oluyor. Ben yokken çok haşır neşirler.

Geçen gün yatarken,
_ Anne ben senin karnının içinde uyumak istiyorum dedi.Ne olduğumu ne hissettiğimi bilemedim.Karnımın üstüne yattı kene gibi yapıştı.

Dün babamızı makarna yerken görünce hemen öğüt verme moduna geçti.
_ Baba makarna yememelisin. Makarna yersen kakayı yapamazsın. kaka yumuşak olmaz.

Bugün babanesi dışarı çıkarmak için beklerken mutfakta elma atıştırıyoruz. Bizden yemeği kesti bizim ki;
_ Anne boşu boşuna benim işim geç kalıyor. Benim hemen dışarı çıkmam lazım.
( İşide dışarıda top oynayacak)

Bunun dışında hala geceleri ayakta sallanarak uyumak istiyor, biz hala direniyoruz.
Hala çişimizi söylemiyoruz,bezini çıkarmakta direniyor.
Hala makarna, pilav yiyor, sebze yememek için on takla atıyor.
Hala parkta çocukların bulunduğu ortama çok zor giriyor,kene gibi yapışıyor.

Kuzum büyüyor işte , büyüdükçe bakıp bakıp gurur duyuyorum oğlumla,yaşattıkları ve yaşatacaklarına...

13 Haziran 2011 Pazartesi

Kısa kısa, minik gelişim yazısı

Fiziksel büyümesi yavaşladı. Nerdeyse 5 aydır hiç kilo almadı. 4 aydır hiç uzamadı. Bu ay 1 cm uzamış şükür.. Her geçen gün yeni davranış değişikleri görmüyoruz tabii. Ama ufak tefek farklılıklar var tabii..

Biraz destek yardımıyla ayakkabı ve pantolon giyebiliyoruz mesela.. Çıkarmak her zaman kolay olmuşken..

Artık daha bir erkek oğlum hep koruma iç güdüsü içinde. Sürekli bana sarılarak ''Anne seni hiç bırakmıyacağım, seni hep koruyacağım'' diyor. Büyümüş benim oğlum ben farketmeden...

Doğum günü süslerini bozmasın diye salondan çıkarmak isteyen babanesine '' Burası bizim evimiz sen çık'' demesi.. Babaneye bağırdı diye değilde, kendini savunması.. gururum okşanıyor işte.




Bu arada çok duygusal benim oğlum. Yatarken '' benim annem güzel annem beni al kollarına..'' diye başlayan ninniyi söylerken içli içli ağlamaya başlıyor. Çok üzülüyormuş ben bunu söylerken güzel oğlum..

Parkta oynarken 3 . bir kişiyi kabul etmekde çok zorlanıyor.Birine kafayı taktımı hep onunla oynamak istiyor benim bencil oğlumm.

Ne? Nasıl? Neden? neden? neden? Sürekli ama sürekli benim öğrenmeye aç oğlum..

Şu sıra büyüme ve büyütme konusunda kafam daha rahat bazen fazla evham yapıyorum. Umarım bu arada sana olumsuz kalıcı izler bırakmıyorumdur oğlummm.

5 Haziran 2011 Pazar

Ortaya karışık..



Son haftalarda iyi gezdik tosunla..



Çiğli'de düzenlenen Türk Hava Kuvvetlerinin 100. yılı şerefine yapılan uçak gösterisine..



Yeğenimizin tiyatrosuna..



Babamızın koçtopluluğu şenliğine basket maçına..( 3. oldular)


Güzel ama yine yorucuydu. Pancar gibi ızardık bugün ama ben müthişş keyif aldım.