kısa kısa gelişim yazısı 2

3 haftadır bakıcı teyzemizin oğlunun düğünü sebebiylen babanemizle beraberiz. 3 haftadır kendimi çocuksuz hallerimde buluyorum eve erken gelme telaşesi olmadan , kızlarla dilediğince vakit geçiren, yorgun olduğumda istediğim saatte uyuyayabilen bir pozisyonda olmak gerçekten güzelmiş ihtiyacım varmış.
Sadece son bir kaç gündür tosun sürekli benimle vakit geçirmek istiyor bir tek o bu durumdan rahatsız galiba. Bu ara onun için idol oldum sanırım. Benim her yaptığım doğru, babaneninkiler hep yalnış oluyor.
Durduk yere artık '' benim annem güzel annem..'' diye başlıyor ninniye. Artık ağlamıyor ben söylerken.Babaneyle aynı sözleri söylememize rağmen ,
-Hayır sen söyleme sen hep yalnış söylüyorsun diye kızıyor.
Ya da oyun oynarken, kitap okurken hep ben doğru yapıyorum babane yalnış.

Bazen ikimizin konuşmasına girince babanemiz,
- Sen konuşma,senin ifaden önemli değil, niye karışıyorsun diye haşlıyor kadıncağızı.
Bu ifade sözcüğünü nerden duyduysa artık.Bu durum tabii ben eve gelince oluyor. Ben yokken çok haşır neşirler.

Geçen gün yatarken,
_ Anne ben senin karnının içinde uyumak istiyorum dedi.Ne olduğumu ne hissettiğimi bilemedim.Karnımın üstüne yattı kene gibi yapıştı.

Dün babamızı makarna yerken görünce hemen öğüt verme moduna geçti.
_ Baba makarna yememelisin. Makarna yersen kakayı yapamazsın. kaka yumuşak olmaz.

Bugün babanesi dışarı çıkarmak için beklerken mutfakta elma atıştırıyoruz. Bizden yemeği kesti bizim ki;
_ Anne boşu boşuna benim işim geç kalıyor. Benim hemen dışarı çıkmam lazım.
( İşide dışarıda top oynayacak)

Bunun dışında hala geceleri ayakta sallanarak uyumak istiyor, biz hala direniyoruz.
Hala çişimizi söylemiyoruz,bezini çıkarmakta direniyor.
Hala makarna, pilav yiyor, sebze yememek için on takla atıyor.
Hala parkta çocukların bulunduğu ortama çok zor giriyor,kene gibi yapışıyor.

Kuzum büyüyor işte , büyüdükçe bakıp bakıp gurur duyuyorum oğlumla,yaşattıkları ve yaşatacaklarına...